Triduum Paschalne
Ostatnie dni Wielkiego Tygodnia to najkrótszy, najważniejszy i najbardziej uroczysty okres roku kościelnego. Nosi on nazwę Świętego Triduum Paschalnego.
1 kwietnia – Wielki Czwartek
To dzień Ostatniej Wieczerzy, dzień ustanowienia Eucharystii i sakramentu kapłaństwa. W ten dzień szczególnie pamiętamy o wdzięczności Bogu za dar Eucharystii, za to, że możemy przyjmować Chrystusa do swojego życia. Pamiętamy też w swoich modlitwach o księżach, którzy wśród nas pracują i modlimy się o powołania kapłańskie, by nigdy nie brakowało Kościołowi tych, którzy poświęcają się Chrystusowi, by sprawować sakramenty i głosić Słowo Boże.
Wieczorem w Wielki Czwartek, na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, o godz. 18.30 ks. proboszcz Walenty Królak odprawił uroczystą Mszę Świętą Wieczerzy Pańskiej. Przy ołtarzu stanęli wszyscy księża pracujący w naszej parafii: Walenty Królak, Carlos Damaglio, Pedro Guzmán, Jan Lorenz, Artur Awdaljan, gościnnie Ivica Susnjara i diakon Matteo Campagnaro. Ewangelia według św. Jana opowiada o tym, jak Jezus umył apostołom nogi. W czasie tej Mszy Świętej ksiądz proboszcz powtórzył ten gest pokory i miłości Chrystusa i umył nogi dwunastu młodym mężczyznom. Komunia św. udzielana była wszystkim pod dwoma postaciami: Ciała i Krwi Pańskiej. Mszę Świętą zakończyło przeniesienie Najświętszego Sakramentu do ołtarza przechowania (ciemnicy). Ciemnica symbolizuje miejsce uwięzienia i procesu, jaki odbywał się w nocy z czwartku na piątek i rano w Wielki Piątek. Do godz. 22 wierni adorowali Najświętszy Sakrament. Po Mszy Świętej nasi duszpasterze przyjmowali w zakrystii od wiernych i grup działających w parafii życzenia zdrowia i błogosławieństwa Bożego na drogę służby kapłańskiej.
2 kwietnia – Wielki Piątek
To dzień Męki Pańskiej. W tym dniu nie ma Mszy Świętych. Wieczorem godz. 18.30 ks. proboszcz Walenty Królak wraz z księżmi: Carlosem Damaglio, Pedro Guzmán, Janem Lorenzem, Arturem Awdaljan, gościnnie Ivicą Susnjara i diakonem Matteo Campagnaro odprawił liturgię Męki Pańskiej, w trakcie której czytano opis proroctwa Izajasza, które powstało kilka wieków przed śmiercią Chrystusa, a w szczegółach opisuje Jego śmierć. Czytano też opis Męki Pańskiej według św. Jana. Odsłonięto i wniesiono Krzyż i księża wraz z wiernymi adorowali Drzewo Krzyża. Za adorowanie krzyża w tym dniu można uzyskać odpust zupełny. W czasie adoracji Krzyża pieśni pasyjne śpiewała schola parafialna. Po Komunii Świętej Najświętszy Sakrament został przeniesiony do kaplicy Bożego Grobu. Zaczęła się żałobna adoracja, która będzie trwała do Wielkiej Nocy Zmartwychwstania.
3 kwietnia – Wielka Sobota
Wielka Sobota to dzień żałoby po śmierci Zbawiciela. Adorujemy Chrystusa w Bożym Grobie. Jak każe tradycja od rana księża święcili pokarmy przyniesione w koszyczkach przez wiernych. Można było nabyć też buteleczki z wodą święconą, którą w czasie kolędy, kapłani poświęcają nasze mieszkania.
Wieczorem, po zachodzie słońca, o godz. 19.30 odbyła się najważniejsza modli¬twa całego roku kościelnego – Wigilia Paschalna w Świętą i Wielką Noc Zmartwy¬ch¬wstania. Liturgia ta pełna jest symboli życia, które w Chrystusie zostało na nowo odrodzone i odnalezione przez człowieka. Są to: symbol światła rozświetlającego mrok, symbol Słowa Bożego, które daje życie, symbol wody, bez której nie sposób żyć, a która w chrzcie uczyniła nas dziedzicami nieba i symbol chleba, który w Eucharystii staje się Ciałem Zmartwychwstałego i wiecznie żyjącego Chrystusa. Uroczystej Liturgii przewodniczył ks. proboszcz Walenty Królak. Wraz z nim we Mszy Świętej uczestniczyli: ks. Carlos Damaglio, ks. Pedro Guzmán, ks. Jan Lorenz, ks. Artur Awdaljan, gościnnie ks. Ivica Susnjara i diakon Matteo Campagnaro. Od poświęconego ognia zapalono paschał – symbol Chrystusa, który jest zmartwychwstałym Panem czasu i wieczności. W paschał kapłan wtopił pięć ziaren kadzidła (na oznaczenie pięciu ran Chrystusa ukrzyżowanego), narysował krzyż (znak zwycięstwa nad śmiercią), w ramiona wpisał cyfry obecnego roku (bo Chrystus jest Panem naszego ziemskiego czasu), nad krzyżem umieścił pierwszą literę alfabetu greckiego, a pod krzyżem ostatnią (bo Chrystus jest Początkiem i Końcem, do Niego należy nie tylko czas, ale i wieczność). Po śpiewie Światło Chrystusa procesja wyruszyła do kościoła. Ksiądz proboszcz, który trzymał zapalony paschał, szedł na początku. Przy wejściu do kościoła wszyscy zapalili świece od ognia paschału. Po czytaniach Ewangelii Starego Testamentu dźwiękiem dzwonków i dzwonu kościelnego oraz śpiewając hymn „Chwała na wysokości Bogu” przeszliśmy do Ewangelii Nowego Testamentu. Śpiewając radośnie cieszyliśmy się, że Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i otworzył nam bramy Niebios. Po poświeceniu od paschału wody chrzcielnej nastąpił obrzęd chrztu dorosłego mężczyzny – Łukasza. Następnie przy zapalonych świecach wszyscy odnowiliśmy swoje przyrzeczenie wiary zawarte podczas chrztu św. Ta noc jest pachą (przejściem) Chrystusa ze śmierci do życia. Wraz z Chrystusem przechodzimy z niewoli grzechu do prawdziwej wolności dzieci Bożych.
4 kwietnia – Wielka Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Rano o godz. 6, w dzień Zmartwychwstania, ogłosiliśmy światu, że nasz Pan żyje. Uczyniliśmy to w triumfalnym pochodzie z Najświętszym Sakramentem wokół naszego kościoła – w procesji rezurekcyjnej. Po niej odbyła się uroczysta Msza Święta z udziałem pracujących w parafii księży, a celebrowana przez ks. proboszcza Walentego Królaka.
Orędzie Wielkanocne to orędzie miłości. Miłość Chrystusa, która przebacza i służy, to miłość, która zwycięża grzech, zło, a także ostatecznie śmierć. Niech ta miłość zamieszka w naszych sercach w czasie wielkanocnym i pozostanie w nich na zawsze.
5 kwietnia – Poniedziałek Wielkanocny
Na mszy św. o godz. 10 ks. proboszcz przedstawił 3 seminarzystów pochodzących z naszej parafii lub posługujących w niej. Są to: Damian, student 6 roku Seminarium Redemptoris Mater w Warszawie, Eduadro , Brazylijczyk, student 2 roku tegoż Seminarium, student 1 roku Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie, i brat, dominikanin, student 3 roku filozofii i teologii.
11 kwietnia – Niedziela Miłosierdzia Bożego
Podczas mszy św. o godz. 11:30 ks. proboszcz Walenty Królak promował nowe bielanki i ministrantów oraz wręczył awanse na wyższe stopnie posługi przy ołtarzu. Dzieci ze Scholi Dziecięcej przy akompaniamencie gitary śpiewały pieśni. Po mszy św. ks. proboszcz zaprosił wszystkich: bielanki, ministrantów i ich rodziców na agapę do Kaplicy Matki Bożej.
Dziękujemy Mu za posługę przy ołtarzu, za modlitwę, za całą pracę wkładaną w służenie Bogu i nam parafianom. Życzymy, aby Dobry Bóg miał Go w swojej opiece i prowadził po drogach służby kapłańskiej.
24 kwietnia
50 osób z parafii św. Augustyna, parafii św. Zygmunta i Matki Bożej z Lourdes w Warszawie uczestniczyło w pielgrzymce do Lichenia. Hasło pielgrzymki: „Królowo Polski udziel pokoju dniom naszym”. Organizatorem pielgrzymki był Wojciech Pałgan.
Pielgrzymkę rozpoczęliśmy w Lasku Grąblińskim – miejscu pierwszego objawienia Matki Najświętszej pasterzowi Mikołajowi Sikatce. Krocząc w słonecznym dniu wśród śpiewu ptaków po alejkach lasku, wzdłuż Stacji Drogi Krzyżowej, rozważaliśmy tajemnice Męki Pańskiej. Uklękliśmy przy symbolicznym głazie z odciśniętymi stopami Matki Bożej Licheńskiej w Kaplicy Objawień.
Po przyjeździe do Lichenia udaliśmy się przed Bazylikę aby przed pomnikiem Jana Pawła II odśpiewać mu jego ulubioną „Barkę”. O godz. 12 uczestniczyliśmy we mszy św. w Bazylice przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Bolesnej. Indywidualnie nawiedziliśmy kościół św. Doroty, Kaplicę Św. Krzyża, dotarliśmy do Golgoty, „cudownego źródełka”, podziwialiśmy Dzwonnicę i oglądaliśmy panoramę okolic i Sanktuarium z wieży Licheńskiej.
25 kwietnia
O godz. 14 odbył się Koncert Katyń – Nie Zapomnimy w wykonaniu Warszawskiego Chóru Polonia im. Ignacego J. Paderewskiego pod dyrekcją i dyrygenturą Wiesława Jelenia. Koncert poświęcony był ofiarom mordu w Katyniu oraz ofiarom katastrofy samolotowej pod Smoleńskiem. W wykonaniu chóru usłyszeliśmy pieśni: Zostały tylko ślady podków, Marsz Sybiraków, Modlitwa obozowa, Suplikacja Katyńska, W katyńskim lesie, Miserere, Popule meus, Crux Fidelis, Per signum crucis, Pokolenia, Taki Kraj. Koncert zakończono utworem Wierzę, do słów Juliusza Słowackiego i muzyki Józefa Świdra.
