luty 2012 – kronika parafialna

Wieczornej mszy św. o godz. 18:30 przewodniczył ks. Genadij Kozlow. Po raz ostatni w roku liturgicznym w kościele śpiewa się kolędy. Kończy się bowiem okres Bożego Narodzenia.

Światło w rękach wiernych oznacza płomień ich żywej wiary, z którą winni iść na spotkanie ze Światłem najdoskonalszym, z Chrystusem. To światło swoimi rękami podaje nam Maryja i to światło towarzyszy wszystkim ważniejszym wydarzeniom w życiu chrześcijanina od chrztu aż do śmierci. Gromnica to świeca znajdująca się w każdym chrześcijańskim domu, jako ochrona na różne trudne chwile w życiu człowieka.

W tradycji polskiego ludu jest wiele podań i legend związanych z tą niezwykłą świecą. Starano się donieść zapaloną świecę do domu, by od niej „rozpalić” domowe ognisko, zwiastujące zgodę i miłość w rodzinie. Dawniej z zapaloną gromnicą obchodzono całą zagrodę, przyklękając na każdym progu i na każdym rogu, by złe moce nie miały dostępu do domu.

3 lutego Kościół Święty obchodzi pamiątkę męczeństwa św. Błażeja. W tym dniu po Mszy św. kapłan pobłogosławił świece ku czci św. Błażeja i udzielił nimi błogosławieństwa obecnym w świątyni wiernym, tradycyjnie dotykając gardła skrzyżowanymi świecami, zwane „Błażejkami” (w formie krzyża św. Andrzeja). Błogosławiąc świece kapłan powiedział:

(…) Dając świadectwo wiary św. Błażej, chwalebny biskup, zdobył palmę męczeństwa. Ty, Panie, udzieliłeś mu łaski leczenia choroby gardła, prosimy Cię, pobłogosław te świece, aby wszyscy wierzący przez wstawiennictwo św. Błażeja, zostali uwolnieni od chorób gardła i wszelkiego innego zła, i aby zawsze mogli Ci dziękować (…).

O godz. 14 w naszym kościele wystawiona została opera Giacomo Pucciniego „Suor Angelica” w wykonaniu studentek Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie. W postać tytułową wcieliła się sopranistka Anna Maria Adamiak. Poza tym wystąpiły: Magdalena Kałuża – sopran, Agnieszka Bajer, Małgorzata Gańko, Joanna Jekot-Bajtlik, Ewelina Pietrowiak, Marzena Pohorecka – mezzosopran (w tej jednoaktówce są wyłącznie role żeńskie). Na fortepianie grała Hanna Sosińska-Kraski.

Siostra Angelica jest wstrząsającym dramatem kameralnym, intymnym wręcz, opowiadającym o osobistej tragedii. Tragedia Angeliki jest porażająca: zamknięto ją na siłę w zakonie, ubezwłasnowolniając za urodzenie nieślubnego dziecka, a pojawiająca się Ciotka Księżna przychodzi tylko po to, by zmusić bohaterkę do zrzeczenia się spadku – co dla Angeliki jest równoznaczne z dożywotnim odosobnieniem. Opera przedstawia upadek, odkupienie i ostateczne przemienienie głównej bohaterki, Angeliki.

Dobrze się stało, że dzieło zaprezentowano w kościele, który stworzył naturalną scenografię dramatu.